Updates
IFAW biedt noodhulp na orkaan Erick
Lees meerElk jaar komt er meer dan een miljoen ton plastic in de oceaan terecht. Dit is heel gevaarlijk voor dieren zoals zeeschildpadden, walvissen, zeehonden, zeevogels en dolfijnen. Een veelvoorkomende oorzaak is verloren of weggegooid vistuig. Achtergelaten touwen, lijnen en netten drijven rond in de oceaan; waarna dieren hierin verstrikt raken als ze er tegenaan zwemmen.
Verstrikking is vaak een doodvonnis voor zeedieren, en dan ook nog eens een langzame en zeer pijnlijke dood. Jaarlijks sterven wereldwijd honderdduizenden zeezoogdieren en zeeschildpadden door verstrikking.
IFAW zet zich wereldwijd in voor preventieve maatregelen om zeedieren te beschermen. Ook lopen we voorop bij het ontwikkelen van nieuwe methoden om verstrikte dieren te bevrijden.
Zowel achtergelaten visgerei als visgerei dat nog in gebruik is, kan dieren belemmeren. Het kan ervoor zorgen dat ze niet goed meer kunnen eten of naar voedsel kunnen zoeken, waardoor ze verhongeren. Ook kan het hen verhinderen om naar de oppervlakte te zwemmen om adem te halen, waardoor ze verdrinken.
Door hun verminderde zwemvermogen kan het voorkomen dat verstrikte dieren boten en schepen niet kunnen ontwijken, en omkomen doordat ze door de schepen worden geraakt. Bovendien kunnen verstrikte dieren verwondingen oplopen doordat het vistuig zich zo strak om hen heen wikkelt dat het in hun huid, spieren en botten snijdt. Deze wonden kunnen leiden tot ernstige infecties en tot de dood.
Kleinere dieren zoals schildpadden, zeehonden, bruinvissen en dolfijnen kunnen onmiddellijk verdrinken wanneer ze vast komen te zitten in groot, zwaar vistuig. Grotere walvissen zullen eerder uitgeput raken en infecties oplopen. Dood door verstrikking kan weken, maanden of zelfs jaren duren.
Verstrikking is een groot probleem voor alle zeezoogdieren, vooral walvisachtigen (walvissen, dolfijnen en bruinvissen). Naar schatting sterven er elk jaar 300.000 walvisachtigen door verstrikking. Van de ongeveer 370 ernstig bedreigde noordkapers die er nog leven ter wereld, is meer dan 85% minstens één keer in hun leven verstrikt geraakt.
Niet al deze verstrikkingen worden veroorzaakt door spooknetten (gebruikte, achtergelaten vissersnetten); walvissen raken ook vaak verstrikt in vistuig dat nog actief wordt gebruikt. Veel van deze dieren zitten nog steeds verstrikt in touwen en lijnen, omdat het erg moeilijk is om een grote walvis te bevrijden. IFAW is een van de weinige organisaties die een vergunning heeft om noordkapers te bevrijden.
Zeehonden en zeeleeuwen raken ook vaak verstrikt, net als zeeschildpadden. Zelfs vogels en vissen kunnen last hebben van spooknetten. Ook worden de dieren per ongeluk gevangen door de visserij terwijl ze dan niet het doelwit zijn. Dit heet bijvangst.
Verstrikkingen zijn niet alleen erg voor de dieren zelf die vast komen te zitten in netten en touwen, maar ook voor de hele ecosystemen in de oceaan. Elke soort is belangrijk in de voedselketen en nodig voor andere dieren en planten in hun omgeving.
Zonder walvissen zou de voedselketen bijvoorbeeld zodanig uit balans raken dat het ernstige gevolgen heeft voor haaien, grote vissen en zeevogels. Uiteindelijk zou het verdwijnen van walvissen uit de oceaan ook schade toebrengen aan de visbestanden waarvan de visserij en kustgemeenschappen afhankelijk zijn.
Een veelbelovende oplossing tegen verstrikkingen is vistuig zonder touwen. Bij traditioneel vistuig hangen touwen vanaf het wateroppervlak naar beneden, verbonden met netten of vallen die zich ver onder water bevinden. Bij vistuig zonder touwen is deze verticale lijn weg. In plaats daarvan wordt het vistuig naar de oppervlakte getild met behulp van een pop-upboei, een opblaasbare liftzak of een drijvende spoel. Dit helpt niet alleen om zeedieren te beschermen, maar stelt vissers ook in staat om te werken in gebieden die anders gesloten zouden zijn vanwege de migratie van walvissen.
In een soortgelijk project testen IFAW en partners Smart Buoy-technologie in de Golf van St. Lawrence in Canada. Deze slimme boeien kunnen worden gebruikt om touwloos vistuig te vinden bij mist of slecht weer. Ze kunnen vissers ook snel waarschuwen als een walvis of ander dier verstrikt raakt in traditioneel vistuig, als visgerei door een storm wordt verplaatst, of als boeien door een ander schip worden losgesneden. Hierdoor wordt spookvistuig voorkomen.
In Kenia werkt IFAW samen met kustgemeenschappen om het afvalbeheer te verbeteren als strategie om afval in zee te verminderen. Zo wordt voorkomen dat de diverse zeedieren van Kenia verstrikt raken in afgedankt vistuig en blijven hun leefgebieden schoon en veilig.
Het reddingsteam voor zeezoogdieren van IFAW heeft ook geholpen bij het ontwikkelen van methoden om walvissen te verdoven om ze te kunnen bevrijden. Daarnaast werken we samen met het Marine Mammal Center in Californië aan nieuwe methoden om zeehonden te bevrijden.
In maart 2024 heeft ons team de eerste workshop voor het redden van zeezoogdieren in Kenia georganiseerd. Hierin hebben we vissers, strandbeheerders, mariene rangers en anderen getraind in het omgaan met verstrikte en gestrande dieren. Het redden van een dier dat wel 15 keer zo groot is als een mens is niet makkelijk, maar we hebben de deelnemers geleerd hoe ze verstrikte vislijnen veilig en effectief bij walvissen kunnen weghalen.
Zonder jouw steun kunnen wij ons werk niet doen. Geef nu voor het verbeteren van de leefomstandigheden voor dieren.
Unfortunately, the browser you use is outdated and does not allow you to display the site correctly. Please install any of the modern browsers, for example:
Google Chrome Firefox Safari