Beleidsmaatregelen

Weinig lobbyisten zijn opgeleid tot bioloog. Nog minder van hen hebben tijd doorgebracht in de borstkas van een dode walvis. Die van ons wel. Wij stoppen een halve eeuw aan ervaring in onze campagnes, zodat het bij beleidsmaatregelen, wetgeving en internationale verdragen om echte problemen en echte oplossingen gaat. Over de hele wereld geven wij mensen grootse ideeën om te steunen, en wetshandhavers de juiste middelen om dieren te beschermen.

In een wereld waar grote belangen elkaar beconcurreren, vertellen wij de waarheid over behoud en welzijn van dieren. Dat betekent mensen voorlichten over de oorverdovende impact die geluidsvervuiling door seismisch onderzoek naar olie en gas op walvissen heeft, of toeristen informeren over de producten van wilde dieren die ze maar beter kunnen vermijden als ze op zoek zijn naar souvenirs. We geven richtlijnen voor verantwoord huisdierenbezit en voor hulp aan dieren bij een natuurramp. In gebieden waar mensen en dieren samen het land delen, leren we mensen hoe ze op een gezonde manier en zonder conflicten met wilde dieren kunnen omgaan.

Onze campagnes zijn gericht op overheden en politici, studenten en leraren, boeren en bedrijfseigenaren, burgers en wetshandhavers. Want de harde waarheid is dat alle mensen samen verantwoordelijkheid zijn voor dierenwelzijn.

Onze eerste veertien jaar van actie voeren en lobbyen hebben geleid tot het allereerste verbod in de wereld op zeehondenproducten. Toen de Canadese overheid de jacht na 15 jaar weer opende, hielpen we mee om het verbod uit te breiden. De commerciële zeehondenindustrie werd opnieuw op de knieën gebracht. In het Verenigd Koninkrijk leidde ons werk tot de Hunting Act van 2004, een wet die het gebruik van honden voor de jacht op wilde zoogdieren illegaal maakt. (Sindsdien is onder deze wet in honderden zaken met succes tot vervolging over gegaan.) In Rusland hebben we succesvol gelobbyd om een eind te maken aan de jacht op beren in winterslaap, waardoor elk jaar opnieuw ontelbaar veel bruine beertjes moederloos werden. En toen in de afgelopen jaren olifantenpopulaties werden vernietigd door een nieuwe golf van stroperij, hebben we samengewerkt met de overheden van de Verenigde Staten, China en het Verenigd Koninkrijk om hun markten te sluiten voor de ivoorhandel.

Momenteel zijn we aan het lobbyen bij het Amerikaanse Congres voor een wet die gevaarlijk vistuig vervangt door visvallen zonder touw, om de veiligheid van zeezoogdieren te garanderen. En in Europa werken we met wetgevers aan een verbod op de resterende handel in ivoor.

Willen we definitieve veranderingen in onze wetten en manier van leven voor elkaar krijgen, dan hebben we invloedrijke partners nodig. Daarom gaan we naar bijeenkomsten dieinternationale verdragen en overeenkomsten uitonderhandelen, zoals de VN-overeenkomst inzake de internationale handel in bedreigde in het wild levende dier- en plantensoorten (CITES) en de Internationale Walvisvaartcommissie (IWC). Ook werken we samen met bijvoorbeeld de International Union for Conservation of NatureNatuurbescherming (IUCN).

De verschillen die we maken in het veld, beginnen aan de top. Een voorbeeld: toen in de IWC stemmen vóór de walvisjacht werden ‘gekocht’ met buitenlandse ontwikkelingshulp en cash in bruine enveloppen, hebben wij geholpen dit naar buiten te brengen. Het resultaat: in 2011 verbood de IWC het cash betalen van lidmaatschapsgelden en werden belangrijke maatregelen voor meer transparantie ingevoerd.