Welke dieren leven er op de Galápagos-eilanden?

De reptielen zijn herbivoren en eten gras, bladeren, cactussen en andere planten. Door hun trage stofwisseling kunnen ze meer dan een jaar zonder eten of drinken, wat heel belangrijk is om te overleven in de droge omgeving van de Galápagos. De galapagosreuzenschildpad heeft zich ontwikkeld tot verschillende soorten, elk met hun eigen unieke aanpassingen. Zo hebben schildpadden op eilanden met hogere planten, zoals boomcactussen, een zadelvormig schild gekregen, waardoor ze hun kop hoger kunnen houden om bij hun eten te komen.

De reuzenschildpadden worden geconfronteerd met tal van bedreigingen voor hun voortbestaan, van stroperij en verlies van leefgebied tot invasieve plantensoorten die het land innemen en invasieve diersoorten die de voedselketen verstoren. Er zijn momenteel 12 nog levende ondersoorten van de galapagosreuzenschildpad. De meeste daarvan zijn met uitsterven bedreigd, en sommige zelfs ernstig bedreigd, waaronder:

• Chelonoidis darwini
• Chelonoidis guntheri
• Chelonoidis phantasticus
• Chelonoidis hoodensis
• Chelonoidis porteri
• Chelonoidis donfaustoi

Veel van deze schildpadden hebben populaties van slechts een paar honderd of zelfs minder dan honderd.

Galapagoszeeleeuwen

Een andere bekende soort op de Galápagos is de galapagoszeeleeuw. Je vindt deze dieren vaak in de kustgebieden en soms ook op het vasteland van Ecuador. Deze zoogdieren hebben een bruine tot donkerbruine vacht en volwassen mannetjes hebben een opvallende bult op hun voorhoofd.

De galapagoszeeleeuw is van nature een vleeseter en eet vooral vis, inktvis en octopus. De soort is helemaal aangepast aan hun mariene omgeving, met hun gestroomlijnde lichamen en krachtige flippers die hen helpen om snel en behendig te zwemmen. Ze kunnen ook hun lichaamstemperatuur regelen om in koud water te kunnen overleven.

IUCN heeft de galapagoszeeleeuw als bedreigd geclassificeerd. Ze worden bedreigd door verstrikking in vistuig, concurrentie om voedsel als gevolg van overbevissing, en ziektes die door huisdieren worden geïntroduceerd. Inspanningen voor natuurbehoud zijn cruciaal om het voortbestaan van deze bijzondere soort te garanderen.

Galapagospinguïns

Helaas is de galapagospinguïn met uitsterven bedreigd. De soort wordt vooral bedreigd door klimaatverandering en voedselschaarste als gevolg van El Niño-verschijnselen. Ook olielekkages hebben een enorme impact op het voortbestaan van galapagospinguïns, net als de toegenomen kans om bejaagd te worden door geïntroduceerde roofdieren.

Darwinvinken

Darwinvinken, ook wel bekend als galápagosvinken, bestaan uit een groep van 18 vogelsoorten die beroemd zijn geworden door hun rol in de evolutietheorie van Charles Darwin. Deze kleine vogels komen voor op alle Galapagoseilanden, waarbij elke soort zich heeft aangepast aan specifieke eilanden of leefgebieden.

Hun meest opvallende aanpassingen zijn hun snavels, die allerlei vormen en maten hebben gekregen om verschillend voedsel te kunnen eten, zoals zaden, insecten, nectar en fruit. Door de diversiteit in hun snavels kunnen deze vogels zich snel aanpassen aan veranderingen in hun omgeving, waardoor ze een goed voorbeeld zijn van adaptieve radiatie. Dat betekent dat ze snel evolueren in verschillende soorten.

Hoewel de meeste soorten darwinvinken door IUCN als niet bedreigd worden geclassificeerd, zijn sommige helaas kwetsbaar of bedreigd. Charles' boomvink en de mangrovevink zijn beide ernstig bedreigd door verschillende factoren, zoals verlies van leefgebied, concurrentie met invasieve soorten en klimaatverandering.

Galápagosaalscholvers

De galápagosaalscholver komt voor in de westelijke Galapagoseilanden, vooral Fernandina en Isabela. Deze grote donkerbruine en zwarte vogels hebben kleine vleugels, blauwe ogen en een lange nek met een haakvormige snavel.

In tegenstelling tot andere aalscholversoorten kunnen deze vogels niet vliegen. Ze zijn dit vermogen kwijtgeraakt omdat ze geen natuurlijke vijanden hebben en efficiënt moeten zwemmen om hun prooi te vangen. Het zijn vleesetende vogels; ze eten vooral vis en octopus.

Volgens IUCN is de galápagosaalscholver kwetsbaar. Hun populatie wordt bedreigd door klimaatverandering, olielekkages, geïntroduceerde roofdieren en vulkaanuitbarstingen. Het is essentieel voor hun voortbestaan om hun leefgebied te beschermen en deze bedreigingen te verminderen.

Galapagoszeeberen

De galapagoszeebeer, een soort zeeleeuwachtige, komt voor in de kustgebieden van de eilanden, vooral rond de rotsachtige kusten. Ze zijn kleiner dan de galapagoszeeleeuwen, hebben een dichte, donkerbruine vacht en een korte, puntige snuit.

Deze oorrobben eten vooral vis en inktvis. Ze jagen 's nachts, wanneer hun prooi in grotere aantallen aanwezig is. Ze hebben een dichte vacht die hen helpt bij het jagen in het donker en die hen 's nachts beschermt tegen het koude water van de Stille Oceaan.

Galapagoszeebeeren zijn met uitsterven bedreigd; ze worden bedreigd door overbevissing (waardoor hun voedselbron verdwijnt), verstrikking in visnetten en klimaatverandering.

Amerikaanse fregatvogels

De Amerikaanse fregatvogel is vaak vliegend over de Galápagos te zien, maar komt ook in andere tropische gebieden voor. Het is een grote zeevogel met een lange, vorkvormige staart en grote, donkere vleugels. Mannelijke Amerikaanse fregatvogels hebben een opvallende rode keelzak, die ze gebruiken om tijdens het broedseizoen vrouwtjes aan te trekken.

Deze vogels zijn vleeseters en eten vooral vis en inktvis. Ze hebben een unieke manier om hun prooi te vangen: ze laten vaak andere vogels jagen en stelen dan hun vangst, wat kleptoparasitisme heet. Dit wordt gezien als een manier voor de soort om energie te besparen in plaats van die te verspillen aan jagen. Amerikaanse fregatvogels zijn uitstekende zweefvliegers, die met minimaal energieverbruik lange tijd in de lucht kunnen blijven.

Hoewel ze momenteel op de rode lijst van IUCN zijn geclassificeerd als minst bedreigd, wordt de soort bedreigd door vernietiging van hun leefgebied, verstoring door mensen en geïntroduceerde roofdieren. Het beschermen van hun broedplaatsen en het minimaliseren van de invloed van mensen is essentieel voor hun behoud.

Galapagoshaaien

Galapagoshaaien bestaan uit middelgrote tot grote haaiensoorten die je kunt vinden in de ondiepe riffen en rotsachtige kustwateren van de Galapagoseilanden. Deze haaien zijn grijsbruin met een witte onderkant, een puntige snuit en een slank lichaam.

Ze zijn geëvolueerd tot snelle en wendbare zwemmers, waardoor ze effectieve roofdieren zijn. Ze eten vooral vis, inktvis, octopus en soms zelfs zeevogels. Als toproofdier in de voedselketen van de Galápagos spelen deze haaien een belangrijke rol in het reguleren van de populaties van hun prooidieren.

IUCN classificeert de galapagoshaai als bijna bedreigd, omdat hij wordt bedreigd door overbevissing, bijvangst in visnetten en aantasting van zijn leefgebied.

Zeeleguanen

Zeeleguanen leven op de rotsachtige kusten van de Galápagos en zijn de enige zeeleguaansoort ter wereld. Deze donkergrijze tot zwarte hagedissen hebben een platte staart en stekelige rugvinnen, en de mannetjes hebben vaak fellere kleuren tijdens het paarseizoen.

Zeeleguanen eten vooral algen, die ze van onderwaterrotsen grazen. Ze hebben zich zo ontwikkeld dat ze zowel in lengte als in gewicht kunnen krimpen als er weinig eten is. Bovendien hebben ze hele sterke poten en klauwen, waardoor ze zich ook bij sterke stroming aan rotsen kunnen vastklampen.

Deze unieke reptielensoort staat op de lijst van kwetsbare soorten. Zeeleguanen worden bedreigd door klimaatverandering, El Niño, milieuvervuiling en nieuwe roofdieren.

Bultruggen

De bultrug is een rondtrekkende walvissoort die je tijdens het paarseizoen rond de Galapagoseilanden kunt zien, vooral in koelere wateren. Deze grote baleinwalvissen zijn makkelijk te herkennen aan hun lange borstvinnen, knobbelige kop en opvallende zwart-witte vlekken. Je ziet ze vaak op spectaculaire wijze uit het water springen.

Bultruggen eten vooral plankton, krill en andere kleine visjes, die ze filteren met hun grote baleinen (soort borstelharen in hun bek die dienen als zeef). Door hun lange migratie tussen plekken waar ze eten en plekken waar ze zich voortplanten, kunnen ze profiteren van seizoensgebonden voedselbronnen.

Hoewel ze nu als minst bedreigd worden beschouwd, hebben bultruggen te maken met grote bedreigingen voor hun voortbestaan, zoals verstrikt raken in visnetten, botsingen met schepen, oceaanlawaai en klimaatverandering.

Galápagosbuizerd

De galápagosbuizerd is een roofvogelsoort die je op de meeste eilanden van de Galápagos kunt vinden, maar hij houdt meer van drogere en open leefgebieden. De galápagosbuizerd is een grote roofvogel met brede vleugels, donkerbruin verenkleed, gele poten en een scherpe, haakvormige snavel.

Deze snavel is erg handig bij het jagen op prooien. Als roofvogel eet de galápagosbuizerd vooral kleine zoogdieren, vogels, reptielen en aas. Als het belangrijkste roofdier op de Galapagoseilanden speelt deze buizerd een cruciale rol in het in balans houden van de populaties van veel andere soorten in de voedselketen.

De galápagosbuizerd staat op de kwetsbare lijst van IUCN. De soort wordt bedreigd door het verlies van leefgebied, vervolging door mensen en minder prooidieren (voedsel) door veranderingen in het milieu.

Grapsus grapsus-krab

De krabbensoort Grapsus grapsus is onderdeel van de orde van tienpotigen. De krab wordt ook wel Sally Lightfoot-krab genoemd. Hij leeft op de rotsachtige kusten van de Galápagos en Midden- en Zuid-Amerika. De krabben hebben felrode of oranje schalen met een blauwe onderkant, rennen rond op vijf paar poten en klikken met hun scherpe scharen.

De rode krabben zijn alleseters; ze eten een mix van algen, afval en kleine ongewervelde dieren. Ze zijn goed aangepast aan de kusten van de Galápagos. Als behendige klimmers doen ze het goed in de ruige, door golven overspoelde getijdenzone.

Deze krabsoort is een van de meest voorkomende krabsoorten voor de westkust van Zuid-Amerika en is niet beoordeeld door IUCN. Ze worden echter wel bedreigd door toenemende roof door geïntroduceerde soorten, verstoring van hun leefgebied en vervuiling.