Wat is het verschil tussen een zeehond en zeeleeuw?

Zeehonden en zeeleeuwen: dat zijn toch dezelfde dieren? Niet echt. Hoewel het allebei vleesetende zeezoogdieren zijn, deels in het water en deels op het land levend en ze allebei tot dezelfde groep van Pinnipedia (Latijn voor 'vinpotigen') behoren, zijn ze in veel opzichten heel verschillend. Laten we eens kijken wat de verschillen zijn tussen die twee. 

uiterlijke kenmerken van zeehonden en zeeleeuwen

Zeehonden behoren tot de familie Phocidae, waarvan er 18 levende soorten zijn, waaronder gewone zeehonden, zeeluipaarden en zeeolifanten. Zeehonden worden soms ook aangeduid als “echte zeehonden” of “oorloze zeehonden”. Het is niet zo dat ze helemaal geen oren hebben, maar ze hebben kleine oorgaten en geen uitwendige oorschelpen. 

Zeeleeuwen behoren tot de familie Otariidae, waaronder zes levende soorten zeeleeuwen en acht levende soorten pelsrobben vallen. Zeeleeuwen, ook “oorrobben” genoemd, hebben wel zichtbare, uitwendige, oorschelpen. 

Ook als je naar hun flippers kijkt, zie je grote verschillen tussen zeehonden en zeeleeuwen. Zeehonden hebben twee korte voorflippers en twee achterflippers die met vacht zijn bedekt en ze hebben lange nagels. Zeeleeuwen daarentegen hebben langere, met huid bedekte flippers met nagels op de achterste flippers, die ze gebruiken om zich te krabben en te verzorgen. 

hoe zeehonden en zeeleeuwen zich voortbewegen    

Zowel zeehonden als zeeleeuwen zijn dankzij hun flippers behendige, sierlijke zwemmers, maar hun bewegingen in het water en op het land verschillen sterk van elkaar. 

Om zich door het water voort te bewegen, gebruiken zeehonden hun krachtige achterflippers door ze uit te waaieren en in een zijwaartse beweging te bewegen. Bij zeeleeuwen is het precies omgekeerd: ze gebruiken hun grote voorflippers om te zwemmen en hun achterflippers om te sturen. Daarmee behoren zeeleeuwen tot de snelst zwemmende vinpotigen, die snelheden tot wel 40 km per uur halen. 

Ook op het land bewegen ze zich heel verschillend van elkaar. Zeeleeuwen hebben een veel slanker lichaam en ze draaien hun achterflippers onder hun lichaam om te lopen of gebruiken voor- en achterflippers om te “galopperen”. Zeehonden hebben een rondere vorm en bewegen zich veel onhandiger voort op het land. Zeehonden hebben veel kleinere flippers en ze zijn niet in staat om die te draaien of daarop te lopen. Een zeehond beweegt zich op het land eerder rupsachtig voort. Zeehonden slepen hun lichaam over de grond en zetten zich af met de voorste flippers. Deze beweging wordt “bobberen” genoemd. 

hoe beide dieren klinken 

Zowel zeehonden als zeeleeuwen maken geluid om te communiceren, waarbij zeeleeuwen het meest spraakzaam zijn. Zeeleeuwen hebben een rijk repertoire: door te blaffen, grommen en kreunen herkennen ze elkaar, bakenen ze hun territorium af en verdedigen ze die en gaan ze ook andere sociale interacties aan. Zeehonden zijn vaak veel rustiger: ze grommen en kreunen om te communiceren, maar ze blaffen niet zoals zeeleeuwen. 

waar ze leven 

Zeehonden komen voor in polaire, gematigde en tropische gebieden, met name in de Noord-Atlantische Oceaan, in het noorden van de Stille Oceaan en in de Zuidelijke Oceaan. Hun leefgebied verschilt sterk per soort; sommige geven de voorkeur aan gebieden met zandstranden, andere leven op rotspartijen of pakijs, en er zijn ook soorten die in zoet water leven. 

Zeeleeuwen houden zich op voor de kustlijn en op eilanden met zandstranden en rotspartijen, zowel in subarctische als tropische wateren in het noordelijk en zuidelijk halfrond (met uitzondering van de noordelijke Atlantische Oceaan, waar geen zeeleeuwen voorkomen). 

hoe zet IFAW zich in voor zeehonden?  

IFAW werd opgericht met de missie om een einde te maken aan de commerciële zeehondenjacht in Canada. Wij reisden af naar het ijs om de jaarlijkse slachtpartij vast te leggen, en wij namen internationale media, politici en veterinaire deskundigen mee om de wrede praktijken met eigen ogen te aanschouwen. Sindsdien heeft ons werk bijgedragen aan belangrijke veranderingen, zoals het EU-verbod op zeehondenproducten uit 2009. Wij blijven de Canadese overheid onder druk zetten om voor duurzame alternatieven voor de zeehondenjacht te kiezen– die de economie en lokale gemeenschappen ondersteunen en tegelijkertijd de zeehonden beschermen. 

In de Verenigde Staten ontwikkelt ons Marine Mammal Rescue & Research-team op Cape Cod revolutionaire methodes om zeehonden te redden. Zo hebben wij in samenwerking met The Marine Mammal Center in Californië een methode ontwikkeld waarbij verdovingspijltjes met speciale trackers worden gebruikt, die ons team helpen om zeehonden te vangen, te bevrijden uit netten en te behandelen. Zo beperken wij het lijden van zeehonden tot een minimum, wij laten ze weer vrij in zee en onze expertise delen wij met andere reddingsorganisaties voor zeezoogdieren in ons wereldwijde netwerk. 

IFAW geeft bewoners op Cape Cod adviezen om zee en strand met zeehonden te delen zonder hinder van elkaar te hebben en ervoor te zorgen dat strandgangers op een veilige afstand genieten van de dieren, zonder ze te storen. Wij hebben op 14 plekken op het eiland in totaal 100 informatieborden over zeehonden geplaatst en ook een aantal informatieborden aan Cape Cod National Seashore gegeven. Met dit initiatief wil IFAW binnen de gemeenschap het gesprek over co-existentie op gang brengen: door het bewustzijn van mensen over het gedrag en leefgebied van zeehonden te vergroten is de kans op conflicten kleiner.