President Trump heeft zijn milieu-erfenis verder geschaad door bekend te maken dat de Verenigde Staten zich onder zijn leiding zullen terugtrekken uit het klimaatverdrag van Parijs.
Met dat besluit schaart hij de VS aan de zijde van slechts twee andere landen (Syrië en Nicaragua) die zich niet hebben aangesloten bij het internationale verdrag voor de aanpak van de opwarming van de aarde en de verzuring van de oceanen. En daarmee lapt hij het vrijwel unanieme advies aan zijn adres aan zijn laars.
Amerikaanse legerleiders waarschuwden dat een opzegging van het verdrag van Parijs de wereld er gevaarlijker op zou maken.
Medisch personeel en artsen riepen Trump op de Amerikaanse verplichtingen na te komen.
Het Amerikaanse bedrijfsleven, inclusief olieconcerns als Exxon en Chevron, zei hem niet uit het verdrag te stappen.
Zelfs Paus Franciscus noemde tegenover Trump urgente maatregelen voor het klimaat een morele plicht.
Dit is een onverdedigbare keuze.
De klimaatverandering is als een gigantisch verkeersongeval waarop onze planeet afstevent. De afgelopen decennia zijn we in een slip geraakt - onze voorruit is gebarsten (bijv. de steeds heviger bosbranden in het westen van Amerika) en er is een zijspiegel afgebroken (bijv. de forse afname van het zee-ijs dat ijsberen nodig hebben om te kunnen overleven) - maar dat is nog niets vergeleken bij wat ons nog te wachten staat.
In het klimaatverdrag van Parijs hebben 195 landen op de rem getrapt om een fatale botsing af te wenden. President Trump heeft nu besloten om met beide voeten terug op het gaspedaal te springen. En daarmee veegt hij de waarschuwingen van 97% van alle wetenschappers en elke belangrijke wetenschappelijke organisatie in de wereld van tafel. En dat is net zo roekeloos als het ontkennen van de natuurwetten achter een botsing.
Roekeloos en verkeerd, omdat we weten hoe we dit probleem kunnen oplossen.
Zonne-energie, windenergie en aanverwante technologie zijn de toekomst (schone energie is goed voor meer dan een miljoen banen in de staten die Trump in 2016 heeft gewonnen). De president blijft echter teruggrijpen op het verleden en met dit besluit verwijst hij de Verenigde Staten terug naar een plek in de staart van het peloton. De Europese Unie en China reageerden zelfs op het nieuws met de aankondiging van een pact op het gebied van klimaatverandering en handel. Daarmee vergroten ze niet alleen hun aanzien in de wereld, maar geven ze tegelijk ook een signaal af over het afnemende vertrouwen van de internationale gemeenschap in het Amerikaanse leiderschap.
De klimaatverandering bemoeilijkt nu al het bestaan van wilde dieren, van gorilla's tot koraal en zalmen; een recent onderzoek heeft aangetoond dat de klimaatverandering een bedreiging vormt voor bijna 700 vogel- en zoogdiersoorten op de Rode Lijst van de IUCN. En hoewel de effecten uiteindelijk voor iedereen voelbaar zullen zijn, worden de grootste problemen op dit moment ervaren door arme gemeenschappen, die zelf weinig aan het probleem hebben bijgedragen.
In een toelichting beweerde Trump dat de regering Obama het verdrag ‘uit wanhoop’ had getekend. Daarmee geeft hij om te beginnen al een verkeerde voorstelling van de onderhandelingen (en de meeste deskundigen zijn het erover eens dat het verdrag van Parijs een kader biedt dat de komende jaren nog verder uitgebreid moet worden). Bovendien betekent goed leiderschap soms dat je inziet wanneer drastische maatregelen nodig zijn.
Dit nieuws brengt veel ontwikkelingen met zich mee waarover we nog niets weten en het venijn zit hem zoals zo vaak in de details. De terugtrekking uit het verdrag is een jarenlang proces en Trump heeft vaag gezinspeeld op een 'heronderhandeling’ van het verdrag. Het terugdraaien van het klimaatbeleid dat in het Obamatijdperk tot stand is gekomen, kan nog op de nodige obstakels stuiten in rechtbanken en het Congres. De volgende president kan stappen nemen om de milieutechnische en politieke schade die is aangericht, te repareren. Andere landen en individuele Amerikaanse staten zullen intussen doorgaan met gedegen beleid en innovatie om de uitstoot van broeikasgassen af te remmen. Hun leiders weten dat het beter is om met 25 km/u op de muur te botsen dan met 130 km/u. Al zal het moeilijker worden om die afremming voor elkaar te krijgen zonder de medewerking van de op één na grootste uitstoter van broeikasgassen in de wereld.
Dit is een zwarte dag voor het land en voor onze planeet, maar we moeten ons blijven inzetten voor verandering en maatregelen tegen klimaatverandering blijven steunen waar we kunnen. Blijf onze website in de gaten houden voor tips over hoe je ons hierbij kunt helpen.
Gerelateerde content
Zonder jouw steun kunnen wij ons werk niet doen. Geef nu voor het verbeteren van de leefomstandigheden voor dieren.