successen geboekt sinds tragedie Cecil de leeuw

Het is één jaar geleden dat een Amerikaanse trofeejager Cecil de leeuw velde met een pijl uit een zware kruisboog. Met zijn schot beroofde hij een troep in Hwange National Park in Zimbabwe van zijn charismatische leider. De majestueuze grote kat bezweek niet direct aan de treffer, maar rende ervandoor, ondanks zijn zware verwonding.

Om het allemaal nog erger te maken, bezweek Cecil pas zo'n 40 uur na die eerste treffer, door een geweerschot.

Foto's en videobeelden van Cecil waren overal te zien, op de voorpagina van kranten, op televisie en op internet. Terugkijkend weet ik dat Cecil de leeuw niet voor niets is gestorven.

Wat hebben we ervan geleerd? Over de hele wereld zijn mensen zich nu beter bewust van de wreedheden van de trofeejacht en hebben ze hun regeringen gevraagd er een einde aan te maken.

In de dagen en weken die volgden, kondigden verscheidene nationale en internationale luchtvaartmaatschappijen aan dat ze het vervoer van jachttrofeeën zouden gaan verbieden. Daarmee maakte de reissector een belangrijk statement.

De Franse overheid verbood de import van leeuwentrofeeën. Overheidsinstanties kondigden aan niet langer vergunningen af te zullen geven waarmee jagers jachttrofeeën van leeuwen het land in kunnen brengen. (Australië had al voor de dood van Cecil een dergelijk besluit uitgevaardigd naar aanleiding van informatie die door het IFAW aan de milieuminister was overhandigd.)

Een maand later maakte de Amerikaanse Fish and Wildlife Service bekend dat leeuwen een betere bescherming zouden krijgen onder de Amerikaanse Endangered Species Act. Het IFAW was één van de oorspronkelijke opstellers van de petitie voor opname van de Afrikaanse leeuw in deze wet. Daarnaast maken we ons al sinds lange tijd op verschillende vlakken sterk voor Panthera leo, van de Conventie inzake de Internationale Handel in Bedreigde Uitheemse Dieren en Planten (CITES) tot het Verdrag inzake de bescherming van trekkende wilde soorten (CMS).

Wat er tot nu toe is gebeurd, is een grote stap vooruit, maar er ontbrak nog iets. In het debat over de zogenaamde voordelen die de trofeejacht zou bieden voor soortenbehoud, was er iets dat onderbelicht bleef.

De onderzoeksinformatie was niet compleet.

Daarom heeft ons team, onder leiding van de regiodirecteur Noord-Amerika, Jeffrey Flocken, 10 jaar aan CITES-gegevens verzameld over de import en export van jachttrofeeën - in de hoop dat dit zal leiden tot een verdere analyse van de industrie achter de trofeejacht en de door deze groep geclaimde voordelen voor soortenbehoud. Onze analyse Killing For Trophies: een analyse van de wereldwijde handel in jachttrofeeën, leverde een aantal opmerkelijke cijfers op:

• Van de 1,7 miljoen sinds 2004 verhandelde jachttrofeeën vallen er 200.000 in soortencategorieën (taxa) die door CITES als bedreigd zijn aangemerkt.
• Hoewel er over de hele wereld vraag is naar jachttrofeeën, is 97% van die vraag afkomstig uit slechts 20 landen. De Verenigde Staten zijn veruit de grootste importeur van jachttrofeeën. Het land is goed voor een verbijsterende 71% van de importvraag.
• In de tienjarige periode van 2004 tot 2014 zijn er 8.231 leeuwen gedood voor trofeeën.
• We verwachten dat deze cijfers tevens uitgangspunt zullen zijn voor toekomstige onderzoeken, die hopelijk zullen aantonen dat het doden van dieren voor de plezierjacht wreed en onverdedigbaar is.

Zoals je je misschien herinnert, was Cecil van een halsbandzender voorzien door de Oxford Wildlife Conservation Research Unit. Het IFAW werkt nu samen met de Kenya Wildlife Service om 35 leeuwen in het Nairobi National Park van zo'n zelfde zender te voorzien. Hoe meer we weten over de bewegingen van leeuwen binnen en buiten het park, hoe beter we inzicht krijgen in de manieren waarop leeuwen in contact komen met mensen.

We hebben in een jaar tijd al veel bereikt, maar we hebben nog een lange weg te gaan. Meer mensen moeten zich bewust worden van de ware aard van deze zogenaamde sport. Het is een harteloze, onnodige bezigheid, die een bedreiging vormt voor afnemende leeuwenpopulaties en voor het welzijn van individuele dieren en relaties binnen de troep. En er moet zo snel mogelijk een einde aan komen.