Sonny de straatkunstenaar en zijn passie voor bedreigde dieren

Straatkunstenaar Sonny is momenteel bezig overal in de wereld muurschilderingen aan te brengen die bedreigde diersoorten onder de aandacht brengen. Hij heeft het International Fund for Animal Welfare (IFAW) als partner in zijn strijd voor dierenbescherming gekozen en promoot het werk van IFAW op zijn website en in zijn campagne To the Bone. In zijn werk brengt hij dieren naar voren die het IFAW probeert te redden en beschermen en hij is van plan naar veel van de landen te reizen waar het IFAW kantoren heeft die geschilderd kunnen worden.

Als je in de stad New York komt, kun je Sonny’s schilderij van een leeuw (afgebeeld boven in de diashow over zijn werkproces) vinden in de wijk Lower East Side, op de hoek van de straten Allen en Stanton. Zijn voorlopige schema voor het aanbrengen van andere grote schilderingen van wilde dieren ziet er als volgt uit: Johannesburg (17-23 juli), Rusland (1-6 augustus), Londen (9-16 augustus), Ierland (17-20 augustus) en India (oktober/november).

Sonny’s muurschilderingen zijn doorgaans gigantisch - bijvoorbeeld de zijkant van een flatgebouw - en ik vind ze tamelijk intens, alsof de blik van het dier tot in de ziel van de kijker doordringt. Dit inspireerde me om erachter te komen hoe Sonny bij dit punt in zijn carrière is gekomen om deze campagne te beginnen en de wereld door te trekken en zo zijn passie met anderen te delen. Onlangs ontmoette ik Sonny in New York en dit is wat hij te vertellen had:

KSJ:       Wat was de inspiratie om het initiatief To the Bone te creëren?

Sonny: Ik had steeds maar het gevoel dat ik meer moest doen om die dieren waar ik zoveel van houd te helpen. Tegelijkertijd zag ik ook hoeveel impact mijn muurschilderingen op mensen hadden en ik wist gewoon dat ik mijn kunst moest gebruiken om iets te doen om het dreigende uitsterven van wilde dierensoorten onder de aandacht te brengen.  

KSJ:       Wat vind je het moeilijkste aspect bij het verwerkelijken van je visie?

Sonny: Hoewel ik al bijna twee jaar aan het project werk, zijn we eigenlijk pas vorige maand echt begonnen met de uitvoering. Er kwam zoveel planning bij kijken en daarnaast heb ik een jaar in mijn atelier doorgebracht om het werk op canvas te creëren. Zo vaak heb je een idee en dan wil je er meteen aan beginnen. Ik denk dat het moeilijkste aspect was om voldoende geduld op te brengen om te wachten tot alle stukjes op zijn plaats vielen.

KSJ:       Hoe lang duurt het voor je een grote muurschildering zoals in New York hebt voltooid?

Sonny: Dat hangt ervan af maar normaal gesproken duurt het tussen de 3 en 6 dagen. Verrassend genoeg duurt het oneindig veel langer om een klein schilderijtje op canvas te schilderen.

KSJ:       Het moet vermoeiend zijn om zulke grote stukken te schilderen. Word je er lichamelijk en mentaal niet erg moe van? Hoe blijf je gemotiveerd om toch door te gaan, vooral voor deze wereldtour?

Sonny: Het vergt fysiek veel van je, vooral omdat ik vaak erg lange uren werk. Als ik met een muurschildering begin, ga ik er helemaal in op, en als het mogelijk is werk ik er dan van zonsopgang tot zonsondergang aan. Het kan nogal zwaar voor je lichaam zijn, maar toch is er niets zo mooi als buiten op straat schilderen. Ik kick er op, dus het is niet zo moeilijk door te gaan! Het werk in mijn atelier is mentaal een grotere belasting, dus het is wel een opgave om gemotiveerd te blijven als je al een maand aan het schilderen bent. Goede muziek helpt echt.

KSJ:       Hoe heb je geleerd op deze manier te schilderen en op deze schaal?

Sonny: Ik ben pas 5 jaar geleden met schilderen begonnen. Daarvoor had ik geen enkele ervaring afgezien van hier en daar een potloodtekening. Ik ben begonnen toen ik en mijn vrienden de oefenruimte van onze band wilden schilderen. Het was een lang proces om mezelf alle basale vaardigheden te leren – alles over kleuren leren duurde het langste. Om eerlijk te zijn heb ik veel met vallen en opstaan geleerd. En van YouTube.

KSJ:       Waar heb je tot nu toe de meeste voldoening van gekregen met je aandacht voor deze magnifieke diersoorten?

Sonny: Elk dier is zo uniek in hoe het eruit ziet, dus het verveelt nooit. Er is ook niets mooiers dan de reactie van mensen op een schildering te zien als het klaar is. Ik hoop ook dat mijn kunst mensen aan de schoonheid van deze dieren kan herinneren en hen zo inspireert mee te helpen aan de bescherming van die dieren. 

 KSJ:      Heb je een favoriet dier? Zo ja, wat trekt je dan in die soort aan?

Sonny: Tijgers. Ze zijn pure kracht en schoonheid.

 KSJ:      Als iemand die nu in Zuid-Afrika woont, een land waar je echt wilde leeuwen hebt, wat zeg je tegen Amerikanen en anderen die ze voor de sport en als trofeeën willen doden?

Sonny: Als je deze dieren in het echt ziet, kun je je geen wereld voorstellen waar ze niet meer bestaan. Maar als we op deze manier doorgaan, kan dat wel eens werkelijkheid worden voor de komende generaties. Om zo'n mooi en krachtig dier voor de sport af te schieten laat niet zien hoe sterk je bent: het laat je zwakte als slaaf van je eigen ego en arrogantie zien. Ik word er kotsmisselijk van. 

KSJ:       Heeft de dood van Cecil je beïnvloed of geïnspireerd in je werk?

Sonny: De dood van Cecil was een echte tragedie, maar erger is nog dat deze dingen constant gebeuren! Het was niet de oorspronkelijke reden voor het project, maar al die verschrikkelijke incidenten hebben mijn focus scherp gehouden en het vuur aangewakkerd om het project mogelijk te maken.

KSJ:       En nu ben je hier in New York. Hoe vond je het om in de Big Apple te schilderen? Was dit je eerste bezoek aan New York?

Sonny: Het was niet mijn eerste keer in de stad, maar het was absoluut mijn droom om in New York te kunnen schilderen. Het was een ongelooflijke en onwerkelijke ervaring.

KSJ:       Hoe heb je over het werk van het IFAW gehoord?

Sonny: Ik was altijd al door de schoonheid van dieren geïnspireerd; daarom zijn ze altijd prominent in mijn werk te zien. Maar hoe vaker ik ze schilderde, des te meer begon ik te leren over de bedreigingen waar ze momenteel aan bloot staan. Toen ben ik echt met onderzoek naar de verschillende dierenbeschermingsorganisaties begonnen, want ik wilde zien hoe ik kon helpen. Zo heb ik het IFAW leren kennen en ben ik te weten gekomen hoeveel goed werk ze doen.

KSJ:       Ik doe onderwijspresentaties voor het IFAW dus ik moet je vragen: heb je iets wat je kinderen wilt meedelen die misschien in een carrière als kunstenaar zijn geïnteresseerd en die door jouw kunst en/of jouw artistieke proces zijn geïnspireerd?

Sonny: Doe wat je leuk vindt!

Leeuwen en andere diersoorten staan echt op het punt uit te sterven. Hoe meer manieren we vinden om het uitsterven van diersoorten onder de aandacht te brengen, zoals door de gevarieerde en constante projecten van het IFAW en kleinschalige creatieve ideeën zoals Sonny’s initiatief, des te groter de kans dat we mensen, gemeenschappen en regeringen kunnen overtuigen zich in te zetten voor de biodiversiteit en gezondheid van onze planeet.