De kleinste en meest kwetsbare berensoort ter wereld redden

Dit was het lot dat was weggelegd voor drie Maleise beren voordat ze werden gered door IFAW's partner Jakarta Animal Aid Network (JAAN) in Indonesië. Ze kregen een tweede kans.

Met een lengte van slechts 1,2 tot 1,5 meter en een volwassen gewicht van slechts 27 tot 68 kilogram zijn Maleise beren de kleinste en meest bedreigde berensoorten ter wereld. IUCN classificeert Maleise beren als kwetsbaar - één stap verwijderd van bedreigd. Hun leefgebied in de tropische bossen van Zuidoost-Azië neemt af, er wordt op ze gejaagd voor hun lichaamsdelen en vacht, en ze lopen het risico om gevangen te worden voor de huisdierenhandel. 

Een verlegen jong welpje

Dit was het geval voor een mannelijk welpje dat op 9 mei na een lang onderzoek in beslag werd genomen bij een illegale handelaar. Nadat er eindelijk genoeg bewijsmateriaal was verzameld, waarschuwde JAAN de Indonesische politie, wat resulteerde in een inval in het huis van de illegale handelaar. De verzorgers denken dat de jonge beer minder dan een jaar oud is.

Het jong, dat nog geen naam heeft, is bang en schuw na zijn traumatische start in het leven. Zijn verzorgers houden hem goed in de gaten in de hoop dat hij snel het vertrouwen en de kracht krijgt om te eten en te drinken.

Hij voegt zich bij zes andere geredde Maleise beren die allemaal onder de hoede staan van het toegewijde team van JAAN. Vier van hen kunnen helaas niet in het wild worden vrijgelaten, maar er is hoop voor twee van hen, Mano en Henri, die met steun van IFAW worden gerehabiliteerd.  

Mano wordt zelfstandig op de bosschool

Mano was drie maanden oud en woog iets meer dan twee kilo toen ze in Jakarta uit een auto werd gered. Na een tip onderschepten JAAN en de Indonesische politie een illegale handelsdeal waarbij stropers Mano van Indonesië naar Dubai zouden hebben verscheept.

Mano is nu bijna een jaar bij JAAN. Ze heeft twee toegewijde verzorgers die om de beurt 24/7 voor haar zorgen, net zoals haar moeder zou hebben gedaan. Toen ze voor het eerst aankwam, had ze elke twee uur melk nodig. Terwijl ze groeide, bouwde het team van JAAN een speciaal verblijf voor haar zodat ze kon leren klimmen en voedsel zoals bessen, noten en termieten kon vinden.

Na enige tijd ging ze naar JAAN's 'bosschool', waar ze de hele dag de boomtoppen verkent onder het toeziend oog van haar verzorgers, die 's nachts naast haar verblijf slapen.

Mano boekt grote vooruitgang. Ze begint bladeren te vouwen om een nest in bomen te maken - een positief teken dat haar weer een stap dichter bij een leven in het wild brengt. De volgende fase van Mano's rehabilitatie zal zijn om haar te voorzien van een GPS-tracker en haar vrij te laten in een nationaal park, ver weg van potentieel gevaar.

Henri's hobbelige weg naar herstel

Henri was zeven maanden oud toen hij door het Indonesische Ministerie van Milieu en Bosbouw werd gered van eigenaren die hem in een kooi hielden.

Omdat Henri ouder was toen hij werd gered, leert hij langzamer dan Mano. Sinds oktober hebben zijn verzorgers hem geduldig vaardigheden geleerd zoals in bomen klimmen, een kokosnoot kraken en krekels zoeken. 

Zijn verzorgers hoopten dat hij samen met Mano naar de bosschool zou gaan, omdat ze tijdens hun rehabilitatie al een band hadden, maar Henri is er nog niet klaar voor.

Langzaam maar zeker gaat het beter met Henri en het JAAN-team hoopt dat hij op een dag genoeg overlevingsvaardigheden heeft geleerd om ook van een GPS-tracker te worden voorzien en te worden vrijgelaten in het nationale park, in samenwerking met het Ministerie van Bosbouw en Milieu.

De verzorgers hopen dat de nieuwste aanwinst in de toekomst net als Mano mee kan doen aan de bos-lessen

Via redding het behoud van de soort ondersteunen

IFAW werkt al meer dan tien jaar samen met JAAN om netwerken van smokkelaars te verstoren, teams voor wetshandhaving (inclusief speurhonden) te trainen en ervoor te zorgen dat dieren die in beslag zijn genomen door illegale handel de beste zorg krijgen. In de meeste gevallen moet de rehabilitatie direct beginnen, zodat geredde jonge dieren de essentiële overlevingsvaardigheden kunnen leren die ze in het wild van hun moeder zouden hebben geleerd.

Het uiteindelijke doel is om deze dieren weer in het wild uit te zetten, waar ze zich weer bij wilde populaties kunnen voegen. Zo kunnen we ervoor zorgen dat deze diersoorten tot ver in de toekomst kunnen overleven en gedijen.