IFAW over de Chinese kudde olifanten die naar het noorden trekt

De laatste tijd staat de tag #migratingelephants in de schijnwerpers op sociale media in en buiten China. Een kudde Aziatische olifanten trekt naar het noorden in de provincie Yunnan (in het zuidwesten van China). De kudde heeft de bijnaam “Broken Nose-kudde”, omdat een van de jonge olifanten een slurf heeft die duidelijk korter is dan gemiddeld, met een gewonde punt. De kudde leefde vroeger in het Xishuangbanna National Nature Reserve en bestond oorspronkelijk uit 16 olifanten toen ze het natuurreservaat verlieten. Sinds het begin van de trek in maart 2020 is er één olifantenkalfje geboren en twee stierolifanten keerden weer terug op 24 april. Eén stier verliet de groep op 6 juni en bevindt zich nu op ongeveer 11,8 km van de groep. Op dit moment zetten 14 olifanten hun reis voort, waaronder zes volwassen vrouwelijke olifanten, twee mannelijke volwassenen, drie sub-volwassenen en drie kalveren. Het is dus een relatief jonge kudde.

Een dergelijke trek van zo’n lange afstand heeft nog nooit eerder plaatsgevonden sinds de start van studies over Aziatische olifanten in China. Er kunnen verschillende redenen zijn: verschuivingen in de leefomgeving, droogte of veranderingen in de voedselvoorziening. Sommige deskundigen suggereren ook dat dit verband kan houden met 'onervaren leiderschap'. Er is nog geen eenduidige verklaring. Om meer referentie te bieden voor toekomstige bescherming van Aziatische olifanten, start en/of verbreedt het IFAW Asian Elephant Protection-project praktisch onderzoek over het gedrag van Aziatische olifanten over verschillende aspecten. Ook onderzoekt ze het gebruik van leefgebieden en de parameters over de geschiktheid van leefgebieden verder.

IFAW kijkt nu, samen met de overheid en andere partners, of en hoe we de kudde kunnen begeleiden om ze te laten terugkeren naar hun oorspronkelijke leefgebied. Er zijn wel al enkele ideeën: de kudde terugleiden door kunstmatige barrières op te werpen, voedsel als lokaas gebruiken of de totale kudde onder controle proberen te krijgen via het gedrag van de 3-5-jarige leden van de kudde. Deze jonge olifanten kunnen voedsel en/of speelgoed niet weerstaan en zouden zo de kudde mee kunnen lokken. Een aandachtspunt hierbij is dat deze "jongeren" veel sneller rennen dan mensen en dat ze te sterk zijn om zomaar te worden gecontroleerd. Maar in ieder geval: contact tussen mens en olifant moeten we minimaliseren! Zij mogen niet wennen aan mensen, zodat ze, eenmaal terug op hun plek, niet weer op zoek gaan naar de bewoonde wereld.

Ook de optie om de gehele kudde te verdoven, is bekeken: het is alleen niet zo eenvoudig als gedacht. Allereerst bestaat de kudde "Gebroken Neus" uit een tiental volwassen wilde olifanten, plus de drie kalveren die altijd aan de zijde van hun moeders en tantes staan. Het is ook niet makkelijk om de kudde op te splitsen, om ze vervolgens allemaal apart te kunnen verdoven. Het is ook nog eens een enorm werk om alle olifanten in één keer te vervoeren. Ten tweede, als de hele kudde na verdoving zou worden vervoerd, weten we niet wat de biologische en psychologische impact zal zijn. Ten derde zijn olifanten niet zulke schattige dieren als sommige filmpjes beweren. Aziatische olifanten zijn gewoon wilde dieren. Ze lijken in veel opzichten op ons: als de kudde in gevaar is of bedreigd wordt, zal het instinct de bescherming voor zichzelf en/of voor hun kalveren overnemen en leiden tot een sterk verdedigend en zelfs medogenloos gedrag dat onze verbeelding te boven gaat. Het is niet voor niets dat er zoveel waarschuwingen staan in gebieden waar olifanten worden gezien. Ook ons wordt de vraag gesteld: waarom zijn er tot nu toe geen mensen verwond in deze olifantentrek? Dit is dankzij al de medewerkers die niet in berichten worden vermeld. Zij doen aan 24-uurs monitoring, waarschuwen de mensen in de buurt, kondigen de olifanten aan in dorpen, geven mensen veiligheidstips en dit zelfs van deur tot deur... Respect voor hun werk!

Wat niet bij iedereen bekend is, is dat bepaalde mensen altijd al als buren met deze olifanten leven. In Xishuangbanna hebben verschillende minderheden geleerd om samen met deze dieren te leven. Zij vermijden zo veel mogelijk het contact met de kudde olifanten, ook als zij op het land werken. Dit vermindert mens/dier-conflicten. Ze accepteren het ook als er eens een akker wordt vertrapt door de olifanten. In het dorp Daotangjing, Jinghong City, Xishuangbanna, verlieten de dorpelingen het land waar hun voorouders woonden, om zo een ​​beter leefgebied voor Aziatische olifanten te creëren. De dorpelingen begonnen opnieuw ergens verderop. Zij zijn degenen die in alle rust en stilte deze olifanten beschermen.

Om de economische weerbaarheid van deze mensen te vergroten biedt IFAW bijenkorven en technische ondersteuning aan en helpen we de verkoop van de honing te initiëren. Sommige deelnemende huishoudens krijgen daardoor zelfs 50% meer inkomen in een jaar tijd. Bijenteelt vermindert de afhankelijkheid van het bos voor het inkomen en vergroot het vermogen om olifanten te beschermen. Jiangmei Zhang en andere imkers zijn woordvoerder geworden voor de bescherming van olifanten. Ze stopten met bossen kappen of wilde dieren stropen. Bovendien zijn ze bereid om te helpen het leefgebied van olifanten te herstellen. Op de lange termijn willen ze zelfs gewassen gaan verbouwen die kunnen bijdragen aan de vermindering van de CO2-uitstoot. Samen met IFAW zullen ze dit milieuvriendelijke model voor gemeenschapsontwikkeling verfijnen en opschalen om een groter gebied te kunnen beschermen en zo conflicten tussen mens en olifant verder te verminderen.

Dafan Cao, IFAW’s lead van de bescherming van de Aziatische olifant: “Wij hopen dat mensen – na dit spectaculaire incident met de "Broken Nose" kudde – zich nog zullen herinneren dat er aan de grenzen van China een kudde mooie, gigantische dieren leeft. Hun populatie is niet groot, maar ze spelen een cruciale rol in het ecosysteem en de biodiversiteit als geheel. Wij hopen – en ik persoonlijk met heel mijn hart – dat de olifanten hun ‘eeuwige’ thuis vinden, waar planten groeien, er een overvloed aan voedsel is en mensen en dieren in balans ieder hun eigen leven kunnen leven.’