Top 10 van de meest fascinerende dieren in Australië

1. Quokka  

Gekozen door: Animal Rescue Officer Robert Leach 
Waarom? Ze hebben een aandoenlijk snuitje met een vrolijke lach. Ze hebben geen natuurlijke vijanden en leiden veelal een stressvrij bestaan.  

De quokka is een klein buideldier en is ongeveer net zo groot als een huiskat. De quokka behoort tot de familie van de macropoda (dezelfde familie waartoe ook de kangoeroe en de wallaby behoren). Hij is een herbivoor en is vooral 's nachts actief. Het verspreidingsgebied van de quokka is relatief klein: je vindt ze alleen in het zuidwesten van Australië en op een paar eilanden voor de kust. De quokka is als 'kwetsbaar' geclassificeerd door zowel de IUCN als de Australische overheid en de populatie neemt helaas af. De quokka wordt bedreigd door aantasting van zijn leefgebied en door invasieve diersoorten zoals vossen en verwilderde katten. Quokka's zijn een toeristische attractie in West-Australië en worden soms in gevaar gebracht door mensen die selfies met ze willen maken.  

2. Vogelbekdier 

Gekozen door: Digital Lead Laura Fox 
Waarom? Het vogelbekdier behoort tot de cloacadieren (of monotremen), de enige zoogdiersoorten ter wereld die eieren leggen. Het vogelbekdier lijkt op drie verschillende dieren door elkaar: het heeft het lichaam van een mol, de staart van een bever en de snavel van een eend. Zijn vacht is waterdicht en fluorescerend in ultraviolet licht.  

Het vogelbekdier is een zoogdier dat zowel op het land als in het water leeft en van nature voorkomt in Oost-Australië en op Tasmanië. Hij leeft in moerasgebieden en hoewel de soort nog niet als kwetsbaar of bedreigd wordt beschouwd, is hij wel geclassificeerd als bijna bedreigd. Er is sprake van een afnemende populatie door droogte en verminderde rivierstroming als gevolg van verstedelijking en landbouwontwikkeling. Het vogelbekdier staat op de nominatie om op de lijst van bedreigde diersoorten te worden gezet door de Australische overheid. 

3. Liervogel 

Gekozen door:Finance Administrator Jane Paech 
Waarom? Ze hebben een buitengewoon vermogen om de geluiden uit hun omgeving na te bootsen. 

Liervogels zijn de twee soorten van het geslacht Menura. De vogels danken hun naam aan de vorm van hun schitterende staartpluim. Het zijn grote vogels die niet zo goed kunnen vliegen. Ze leven voornamelijk op de grond en eten insecten. De liervogel komt van nature voor in het zuidoosten van Australië en het zuiden van Tasmanië. De andere soort, de Alberts liervogel, leeft in een klein gebied tussen New South Wales en Queensland, aan de oostkust. Beide soorten hebben nu de status niet bedreigd. De gevolgen van klimaatverandering beginnen echter wel een bedreiging te vormen. 

4. Australische mierenegel 

Gekozen door: Donor Relations Manager Neree Pateman 
Waarom? De mierenegel heeft net zoals een stekelvarken lange stekels, een bek die wat weg heeft van een snavel, een soort buidel, en het dier legt eieren als een reptiel. De mierenegel voedt haar jongen ook met melk (zoals alle zoogdieren), maar heeft geen tepels - de melk sijpelt gewoon uit de huid in de buidel en het jong likt het op. Door deze wonderlijke mix van eigenschappen van zowel zoogdier als reptiel wordt de mierenegel in het Engels 'Echidna' genoemd, naar het gelijknamige wezen uit de Griekse mythologie die half vrouw en half slang was. 

Mierenegels zijn echter zoogdieren en net zoals het vogelbekdier behoren zij tot de orde van cloacadieren (of monotremen). Cloacadieren leggen eieren en zijn dus geen levendbarende dieren. Een andere naam voor de mierenegel is 'stekelmiereneter' en jonge mierenegels worden 'puggles' genoemd. Het zijn schuwe dieren en net zoals 'echte' egels rollen ze zich op tot een bal als ze zich bedreigd voelen. De Australische mierenegel is de enige soort die inheems is voor Australië en zijn verspreidingsgebied omvat het hele continent. De populatie is stabiel en de soort wordt niet bedreigd. 

5. Fitzroyschildpad 

Gekozen door: Gifts in Wills Manager Naomi Hepperlin 
Waarom? De fitzroyschildpad ademt door zijn achterwerk. Hierdoor kan hij 21 dagen onder water blijven om zich te voeden en zich schuil te houden voor roofdieren.  

De fitzroyschildpad wordt zo genoemd omdat hij alleen voorkomt in de Fitzroy, een rivier in het zuidoosten van Queensland. De schildlengte is zo'n 25 centimeter en de kleur is licht- tot donkerbruin. De fitzroyschildpad wordt zowel door de IUCN als door de Australische overheid als kwetsbaar geclassificeerd. Als de schildpadden door toedoen van de mens zich over land in plaats van door water moeten verplaatsen, vallen ze vaak ten prooi aan varkens, vossen en honden. Deze dieren azen ook op de nesten van fitzroyschildpadden. 

6. Wombat 

Gekozen door: Philanthropy Specialist Ruth Whyte 
Waarom? De wombat heeft ongelooflijk sterke billen waarmee hij zich verdedigt en zijn uitwerpselen zijn kubusvormig! 

Wombats behoren tot de familie Vombatidae, waarvan de gewone wombat (ook wel de wombat met de blote neus genoemd) de bekendste is. Wombats gebruiken hun achterwerk echt als verdedigingsysteem. Hun billen vormen een soort massieve plaat, omgeven door vet, huid, kraakbeen en vacht, die ze als pantser gebruiken om de ingang van hun hol te blokkeren. De uitwerpselen van de wombat hebben een opvallende kubusvorm, waardoor ze niet wegrollen en het dier markeert hiermee zijn territorium.  

De wombatfamilie bestaat uit drie soorten. De gewone wombat (met de blote neus) komt voor op Tasmanië en in het zuidoosten van Australië en is geclassificeerd als niet bedreigd. De zuidelijke harige neus-wombat komt vooral voor in het zuiden van Australië en is geclassificeerd als bijna bedreigd. De noordelijke harige neus-wombat daarentegen wordt zowel door de IUCN als door de Australische overheid als ernstig bedreigd geclassificeerd. Er leven nog slechts 315 van deze soort in twee kleine, beschermde gebieden in Queensland en binnenkort wordt er een nieuw gebied ingericht. Wombats worden bedreigd door schurft, landbouwactiviteiten, droogte, overstromingen en bosbranden. 

7. Grijskopvleerhonden /fruitvleermuizen 

Gekozen door: Wildlife Campaigns Manager Josey Sharrad 
Waarom? Vleerhonden en vleermuizen hebben een slechte reputatie, maar dat is geheel ten onterechte. Australië heeft veel aan hen te danken. Het zijn superbestuivers. De dieren leggen enorme afstanden af om zich te voeden en verspreiden zo ook zaden. Veel bomen in Australië zijn in de loop van miljoenen jaren met vleermuizen meegeëvolueerd en zouden er zonder hen niet zijn geweest. Ook veel dieren, waaronder de grote favoriet van Australië, de koala, zouden er zonder hen niet zijn geweest. Zonder de vleermuizen zou Australië bovendien veel minder soorten fruit produceren, en geen chocola, want ook de cacaoboom wordt door deze dieren bestoven! 

Grijskopvleerhonden en fruitvleermuizen behoren tot het geslacht Pteropus. Ze komen niet alleen voor in Australië, maar ook in Oost-Afrika, Zuid-Azië en Zuidoost-Azië. Er zijn meer dan 60 soorten en 19 daarvan zijn bedreigd of ernstig bedreigd. Veel van deze vleermuizen worden bedreigd door verstedelijking en landbouw, onder meer door prikkeldraad en netten, invasieve soorten en ziektes, en klimaatverandering. 

8. Bergdwergbuidelmuis 

Gekozen door: Regional Director Rebecca Keeble 
Waarom? De bergdwergbuidelmuis is het enige buideldier dat een winterslaap houdt en hij komt uitsluitend voor in de met sneeuw bedekte berggebieden van Victoria en New South Wales. 

De bergdwergbuidelmuis is ongeveer even groot als een veldmuis. Het dier is van boven grijsachtig bruin van kleur en hij heeft een witte buik. Zijn staart is onbehaard en zijn pootjes lijken op handen. De bergdwergbuidelmuis is zowel door de IUCN als de Australische overheid geclassificeerd als ernstig bedreigd als gevolg van aantasting en versnippering van zijn leefgebied, klimaatverandering, vossen en verwilderde katten en door de sterke afname van zijn belangrijkste voedselbron, de bogong-mot. 

9. Suikereekhoorn  

Gekozen door: Office Administrator Belinda Bennett-Gow 
Waarom? Deze kleine dieren zien er met hun verborgen cape uit als schattige superhelden en zijn echte zoetekauwen. 

De suikereekhoorn is een klein buideldier dat in bomen leeft en tussen bomen kan zweven. Hij is een omnivoor, maar hij heeft een voorkeur voor zoete dingen, zoals sap en nectar, en daar ontleent hij ook zijn naam aan. De suikereekhoorn komt voor in het noorden en oosten van Australië en is geclassificeerd als niet bedreigd. Wel is het zo dat ze een risico lopen vanwege grootschalige aantasting van hun leefgebied. 

Suikereekhoorns zijn populair als exotische huisdieren, maar het zijn wilde dieren die niet geschikt zijn om bij mensen in huis te wonen. Voor deze dieren is het belangrijk om in bomen te klimmen en sociaal actief te zijn met hun soortgenoten. 

10. Tasmaanse duivel    

Chosen by: Donor Relations Coordinator Bianca Signorelli 
Waarom? Ze zien er superschattig en aaibaar uit, maar ze kunnen echt heel hard bijten. Ze kunnen botten verbrijzelen en zelfs door metaal bijten. 

De Tasmaanse duivel komt alleen op Tasmanië voor en is een vleesetend buideldier. Het is het grootste nog levende vleesetende buideldier, maar hij is slechts even groot als een kleine hond. Ondanks zijn kleine postuur is hij heel gespierd en hij kan ook heel hard krijsen. Hij jaagt niet alleen op prooi, maar voedt zich ook met aas. Enkele eeuwen terugkwam de Tasmaanse duivel ook nog voor op het vasteland van Australië. Tegenwoordig is het dier als bedreigd geclassificeerd door zowel de IUCN als de Australische overheid en neemt de populatie sterk af. De grootste bedreiging voor de Tasmaanse duivel is Devil Facial Tumor Disease, een besmettelijke vorm van kanker. Tasmaanse duivels worden ook vaak aangereden of gedood door honden, en in sommmige streken wordt er op hen gejaagd. Onze partners Bonorong Wildlife Hospital behandelen regelmatig Tasmaanse duivels die medische zorg nodig hebben. 

Wil jij ook helpen om deze dieren en alle andere dieren wereldwijd te beschermen?