Maak kennis met de reddingswerkers van zeezoogdieren

In IFAW's nieuwe 'Meet the Rescuers'-serie stellen wij graag de ruim 150 vrijwilligers aan je voor die het Marine Mammal Rescue & Research-team van IFAW (MMRR) ondersteunen bij het werk op Cape Cod. Wij willen alles van hen weten. Hoe lang werken ze al voor het MMRR, waarom hebben ze voor dit team gekozen en... wat moet je doen om reddingswerker te worden! 

Mensen die dieren helpen 

In 1998 schoot IFAW voor het eerst het Cape Cod Stranding Network te hulp bij het redden van zeezoogdieren. Dit Network bestond uit drie mensen die zich inzetten voor het redden van zeezoogdieren die waren gestrand op Cape Cod, een plek die bekendstaat om de vele massastrandingen die er plaatsvinden. 

In 2007 sprong IFAW - als internationale organisatie voor dierenwelzijn en natuurbehoud met het hoofdkantoor op Cape Cod - financieel bij en breidde het team uit tot de huidige capaciteit van 10 fulltime medewerkers, twee assistenten en ondersteuning van vier tot zes stagiairs per jaar. Het team beschikt over in totaal vijf voertuigen en drie boten. Het Marine Mammal Rescue & Research-team van IFAW geniet inmiddels wereldwijd bekendheid. Het MMRR krijgt elk jaar zo'n 1.000 meldingen binnen op onze Stranding Hotline waarbij het gemiddeld om 264 dolfijnen, walvissen en zeehonden gaat die gestrand zijn langs de 1100 km lange kustlijn. Naast de reddingswerkzaamheden op Cape Cod verzorgt het MMRR ook internationale trainingen, deelt het onderzoeksresultaten en expertise en is het team continu bezig om reddingsmethoden voor strandingen te innoveren en te verbeteren. 

Vrijwilligers vormen de basis 

Hoewel wij nu over meer medewerkers en middelen beschikken - dankzij de steun van onze donateurs en door subsidies - zou ons werk niet mogelijk zijn zonder ons geweldige vrijwilligersnetwerk van getrainde hulpverleners op Cape Cod en in Zuidoost-Massachusetts. Als er een melding binnenkomt, zijn zij het eerst ter plekke. Soms gaat het om een melding van gestrande dolfijnen of van een zeehond die verstrikt zit in een net, maar het kan evengoed gaan om een walvis die te dicht bij de kust zwemt. Soms treffen wij een gezonde zeehond aan die op het strand aan het uitrusten is, maar soms is het dier al dood. Onze vrijwilligers ter plaatse zijn erin getraind om een eerste onderzoek uit te voeren, gegevens te verzamelen en mensen te informeren. 

De uitdagingen in de praktijk zijn groot en het redden van een groot zeezoogdier is fysiek zwaar werk, maar onze vrijwilligers zetten alles op alles om een verschil te maken. 

“Ik vind het geweldig om deel uit te maken van een team dat dieren redt,” zegt Mark uit Provincetown. “Als ik mensen vertel dat ik voor IFAW werk dan voel ik me ook echt trots. Ik heb inmiddels zoveel over de dieren die wij verzorgen geleerd en bij elke reddingsactie en training leer ik weer meer. Elke reddingsactie is anders, afhankelijk van wat er is gebeurd en om wat voor soort dier het gaat. Ik vind het fantastisch om mijn familie en vrienden vanuit mijn eigen persoonlijke ervaring te vertellen over het geweldige werk dat IFAW doet.” 

James is een vrijwilliger uit Provincetown: “Ik heb altijd al willen werken met zeezoogdieren en toen ik naar Provincetown kwam, herinnerde ik me dat ik ooit lang geleden had gezien hoe dolfijnen werden vrijgelaten bij Herring Cove. Ik googelde IFAW en zocht naar mogelijkheden om me aan te melden als vrijwilliger. Ik vind het echt geweldig en ik ben zo dankbaar dat ik dit werk voor IFAW mag doen. Wat ik nooit zal vergeten was die keer dat ik als eerste ter plaatse was toen vier dolfijnen waren gestrand en toen samen met het team urenlang bezig ben geweest om de dieren tegen zonsondergang weer allemaal in zee te krijgen bij Herring Cove. Ik was tot tranen geroerd. Het is het meest bijzondere dat ik ooit heb gedaan.” 

Reddingen in het veld 

Bij een massastranding worden de taken verdeeld: een aantal vrijwilligers neemt de verzorging van de dieren op zich. Anderen zoeken in de omgeving of er nog meer dieren zijn gestrand en weer anderen kijken wat het beste toegangspunt is voor de reddingsvoertuigen van IFAW. Wanneer het tijd is om de dieren uit de dikke modder te halen, is het alle hens aan dek om de dolfijnen veilig op te tillen en te verplaatsen naar onze mobiele dolfijnreddingskliniek waar vrijwilligers vaak helpen bij het monitoren en verzamelen van gegevens. Als alle dolfijnen uit de modder zijn bevrijd en naar onze reddingsvoertuigen zijn gedragen, gaan de vrijwilligers naar de plek waar de dolfijnen worden vrijgelaten en treffen ze daar de voorbereidingen om de dieren naar het strand te tillen en vrij te laten. Voordat een dolfijn wordt vrijgelaten, moeten de hulpverleners eerst een dry suit of waadpak aan als bescherming tegen het koude water, of een zwemvest en andere persoonlijke beschermingsmiddelen gebruiken om ervoor te zorgen dat mensen en dieren niet in gevaar komen. En dan is het eindelijk tijd om de dolfijnen vrij te laten! 

Maar vrijlaten is telkens weer een andere ervaring. Maak kennis met Patty die al 15 jaar als vrijwilliger voor ons werkt. Patty werkt al sinds het eerste begin als reddingswerker voor het MMRR, toen nog het Cape Cod Stranding Network. Zij woont in Wellfleet, een gebied waar veel strandingen voorkomen, en is vaak als een van de eersten ter plekke om gestrande dieren eerste hulp te bieden en om een update te geven aan het team dat zich klaarmaakt om te vertrekken. Ze was een fervent bodyboarder en groeide op aan de kust in New Jersey waar dolfijnen zich vaak laten zien. Daarna werkte ze als verpleegkundige in een dierenkliniek in Boston met kleine dieren. Toen ze naar Cape Cod verhuisde, las ze in een plaatselijke krant over een stranding op Wellfleet en wist onmiddellijk dat daar haar roeping lag. 

“Soms hebben we voor een reddingsactie wel twee, drie of vier dagen nodig,” zegt Patty. “Dat is vaak heel hectisch, maar ik vind het fantastisch. Ik zal mijn eerste reddingsactie nooit vergeten. En ook die massastrandingen van 14, 18, 24 en 45 walvisachtigen zullen me altijd bij blijven. 

“Wat vrij vaak voorkomt is wat ik een “Niveau A-onderzoek” noem van een overleden dier. Dat is niet echt het leukste werk, maar er zit geen tijdsdruk op. Je kunt nog eens goed kijken hoe een dier er echt uitziet, hoeveel tanden een dolfijn heeft, hoe groot de tanden van een zeehond zijn... als je een flipper van een zeehond vasthoudt, zie je pas hoe groot die is en dat die echt handvormig is, je ziet de zwemvliezen van dichtbij, zijn nagels en je voelt aan zijn vacht. Er valt veel te leren van overleden zeezoogdieren.” 

Het grotere plaatje: betere bescherming van de zee wereldwijd 

Wij redden niet alleen dieren in de praktijk, maar doen ook innovatief onderzoek. Daarmee hebben wij baanbrekende methoden ontwikkeld voor het redden, medisch onderzoeken en vrijlaten van zeezoogdieren. Vroeger werd algemeen aangenomen dat een gestrande dolfijn ziek was en uit zijn lijden moest worden verlost. Ons team heeft grensverleggend onderzoek gedaan om in het veld de gezondheid van een dolfijn te beoordelen en baanbrekende methoden ontwikkeld om gestrande dolfijnen te behandelen. Tegenwoordig lukt het om bijna 80 procent van de gestrande dolfijnen weer vrij te laten. 

Dit hadden wij zonder onze fantastische vrijwilligers nooit voor elkaar gekregen en wij vinden het ook buitengewoon belangrijk om hen te laten weten hoe dankbaar wij zijn voor hun steun. “Dit is heel dankbaar werk. Niet alleen vanwege de succesvolle reddingen, maar het geeft ook veel voldoening om te werken met mensen voor wie ik respect en waardering heb,” zegt John, een vrijwilliger voor het MMRR uit Wellfleet. “De vrijwilligers worden met respect en op basis van gelijkheid door de vaste medewerkers van IFAW bejegend en dat maakt dat wij ons echt gewaardeerd voelen. Ik heb niet alleen het grootste respect voor de professionals, maar ook veel respect en waardering voor mijn collega-vrijwilligers. Wij vormen een hechte groep en ik ben er trots op dat ik daarvan deel uitmaak. Mijn collega-vrijwilligers zijn toegewijde, harde werkers met verstand van zaken, die van aanpakken weten. Het MMRR van IFAW doet fantastisch werk. En is daar ook erg goed in.” 

Vrijwilligers Barbara en Nick zijn eveneens vol lof over hun collega's en het werk. “We zijn er trots op dat we deel uitmaken van dit team en het maakt niet uit of we nu zelf bezig zijn met het redden van dolfijnen of voorbijgangers op het strand informeren over wat de medewerkers en vrijwilligers van IFAW aan het doen zijn. Aan tafel hebben we het heel vaak over modder, modder en nog eens modder en hoe moeilijk reddingsoperaties soms zijn in Wellfleet.”