Rampenrespons
het dappere besluit om Oekraïne te ontvluchten met haar moeder en drie katten
het dappere besluit om Oekraïne te ontvluchten met haar moeder en drie katten
6 april 2022
Terwijl ze gaat zitten om voor het eerst haar verhaal te doen, realiseert de 31-jarige Alina Beskrovna zich dat ze waarschijnlijk doof is aan één oor, een gevolg van de aanhoudende bombardementen die ze heeft doorstaan. “Ik weet niet welke dag het is”, zegt Alina. “Ik ben al vijf weken van de wereld afgesloten.”
Vijf dagen op de vlucht vanuit Marioepol
Nog maar zes dagen geleden slaagde Alina er samen met haar moeder en drie katten in om te vluchten uit een kelder in de Oekraïense havenstad Marioepol, strategisch gelegen tussen de Donbas en de Krim. Haar vader, die ook in de buurt woonde, is tot op heden nog vermist. Tot de Russische invasie op 24 februari was Marioepol een bruisende stad met 450.000 trotse inwoners. Inmiddels lijkt dat een vorig leven.
Momenteel hebben honderden Russische troepen de stad Marioepol omsingeld. 300.000 inwoners zitten vast in de stad waar de ene bom na de andere valt. Families, kinderen en ouderen zoeken beschutting in kelders waar ze geen elektriciteit, gas, internet of mobiel bereik hebben. Volgens Alina is de stad een hel op aarde geworden. Alina wist dat haar beste kans om te overleven was om te ontsnappen. “Ik moet mijn familie uit deze hel bevrijden”, zei ze tegen zichzelf.
Toen ze hoorde dat er nog een sprankje hoop was voor degenen die langs alle 16 Russische controleposten op weg naar Zaporizhzhia wisten te komen, vertrokken Alina en haar moeder zo snel mogelijk en lieten alles achter. Vijf dagen waren de vrouwen onderweg naar het plaatsje Medyka op de grens met Polen. Ze droegen de drie katten met zich mee en konden alleen maar hopen en bidden dat ze ook deze dag zouden overleven, terwijl overal om hen heen de beschietingen doorgingen. Bij elke controlepost ondergingen Alina en haar moeder dezelfde wrede behandeling. Soldaten richtten hun geweren op de gezichten van de vrouwen en ze werden ondervraagd en gefouilleerd. In de ogen van de soldaten vormde alles en iedereen een potentiële bedreiging – zelfs de dieren. Alina werd gedwongen haar katten aan de soldaten te overhandigen om hardhandig onderzocht te worden.
Toen de zon opkwam op de ochtend van 28 maart staken Alina en haar moeder de grens over bij Medyka en zetten voet op Poolse bodem. Samen met andere humanitaire hulporganisaties stond IFAW (International Fund for Animal Welfare) in Polen klaar om vluchtelingen op te vangen. Als enige organisatie verleent IFAW ook steun aan dieren. Als bekende noodhulporganisatie heeft IFAW ruim 50 jaar ervaring in het redden van huisdieren en wilde dieren bij orkanen, bosbranden, overstromingen, aardbevingen en nu ook oorlogsgebieden.
Bij de grensovergang Oekraïne-Polen krijgen vluchtelingen uit Oekraïne dierbenodigdheden en hun dieren medische hulp. Foto: Mike Zomer / © IFAW
Alina en haar familie werden opgevangen door Diane Treadwell, die inmiddels al meer dan 12 jaar voor IFAW werkt. Ze bracht de katten naar de dierenservicepost, waar Shannon Walajtys van IFAW's noodhulpteam de vitale functies van de katten controleerde en daarna Alina en de katten naar een privédierenkliniek bracht om te worden ingeënt en gechipt. Diane en Shannon ontvingen Alina en haar moeder in de opvangtent, waar ze hun tassen konden neerzetten en iets konden eten en konden opwarmen. Het was voor het eerst in 30 dagen dat Alina een moment voor zichzelf kon hebben.
“Het lijkt bijna onwerkelijk door het contrast. Het voelt alsof ik in een droom zit”, legt Alina uit aan een van de IFAW-vrijwilligers in de tent. “Ik heb het gevoel alsof ik elk moment wakker kan worden en dan weer in de kelder zit. Ik wist dat hier ook hulporganisaties waren die zich specifiek op dieren richten, dus ik ben niet verbaasd dat er hulp is. Wat me wel verrast, is hoeveel hulp er is, hoe snel we worden geholpen en hoe humaan we worden behandeld.”
In tijden van nood worden mensen gedwongen om een keuze te maken tussen hun dieren meenemen of ze achterlaten. Voor Alina was het vanzelfsprekend dat ze haar katten mee zou nemen.
Twee van haar katten, Buck en Tom, heeft ze van de straat gered
“Ik denk dat mensen die een dierenleven minder waard vinden dan een mensenleven heel anders naar de wereld kijken dan hoe ik hem zie.” Ze vertelt dat twee van haar katten, Buck en Tom, zwerfkatten waren die ze van de straat heeft gered. De andere kat, Marysia, is een 19-jarige kater die ze in huis heeft genomen nadat zijn baasje was overleden. “Het waren gewoon vrolijke katten, die met elkaar speelden en soms ook ruzie met elkaar maakten... Ze hadden een heel normaal leven totdat de oorlog uitbrak. We hebben ze meegenomen naar de kelder, waar ze een maand lang hebben geleden onder de beschietingen en bombardementen, net als wij.”
Wat is de volgende stap voor Alina? Ze zegt dat ze van plan is om door te reizen naar de Verenigde Staten of Canada.
“Mijn gedachten gaan alle kanten op. Het lukt me niet om iets waar ik aan begin ook af te maken. Ik denk dat ik nog niet heb verwerkt wat er allemaal is gebeurd... Ik moet voor mijn moeder zorgen, die de taal niet spreekt en nog nooit in het buitenland is geweest. En ik heb drie katten. Voor nu probeer ik vooral om sterk te blijven en om mijn vader te vinden. Maar als dat achter de rug is, denk ik dat de klap nog harder aan zal komen.”
Onzekerheid over wat de toekomst zal brengen
Als haar wordt gevraagd of ze hoopt op een dag terug te keren naar Marioepol haalt ze diep adem en is even stil. Ze wil graag terug naar Oekraïne en mensen in nood helpen, maar ze weet niet wat de toekomst zal brengen. “Als ik denk aan mijn thuis in Marioepol kan ik me niet voorstellen dat ik ooit nog zou terugkeren, want de hele stad is platgebombardeerd en ik zou niet weten hoe je alles weer zou kunnen opbouwen. En zelfs als ze de stad weer opbouwen, dan is die in Russische handen – en dan bestaat hij niet meer voor mij.”
Na een paar dagen reizen Alina en haar familie verder naar Duitsland, ze willen zo snel mogelijk verder. Vanuit daar zullen ze misschien tijdelijk hun toevlucht zoeken in België, voordat ze uiteindelijk de oversteek maken naar Noord-Amerika. De maanden die voor haar liggen zullen zwaar worden voor Alina, maar ze twijfelt er niet aan dat ze sterk genoeg is om door te gaan. Ze heeft weten te ontkomen aan de Russische soldaten. Ze leeft nog en hoopt met heel haar hart op een betere toekomst – voor haar familie en voor de mensen in Oekraïne.
Gerelateerde content
Zonder jouw steun kunnen wij ons werk niet doen. Geef nu voor het verbeteren van de leefomstandigheden voor dieren.